Een burn-out heb je niet alleen

Het constateren dat je lichaam niet meer doet wat jij het liefste zou willen, is een shock. Mijn ervaring is frustratie tussen van alles willen doen (en moeten kunnen doen) en alleen maar willen slapen.

Een wereld vol verdeeldheid in je eigen gedachten en emoties.

Een tijd van rusten en acceptatie van je huidige situatie is aangebroken en dat is al lastig genoeg zonder je omgeving. Maar die omgeving is er nu eenmaal. Een omgeving vol met bezorgde familie en vrienden, een werkgever of uitkeringsinstantie die van alles van je verlangen en iedereen heeft een advies en weet raad in jouw situatie.

Het is over het algemeen liefdevol en goed bedoelt. Niemand wil jou ongelukkig zien. Iedereen helpt je er graag met een noodgang weer bovenop.

Dat is ontzettend lastig wanner je eigen gedachtes en emoties alle kanten opvliegen. Want je wilt zo graag. Je wilt graag aan adviezen, tips en verwachtingen voldoen. Je wilt graag voldoen aan het plaatje dat het goed met je gaat.

Mensen met burn-out hebben altijd kunnen voldoen aan de vraag van anderen. Die vraag werd met grote precieze en verantwoordelijkheid uitgevoerd. Jij die alles goed voor elkaar had, overal tegen opgewassen was en voor iedereen klaar stond.

En daar zit je nu dan! Geen idee wat er gaande is in je eigen lichaam en je eigen hoofd. Een ding is zeker, het is niet fijn en dit is niet iets wat je graag wilt.

Wat doe je dan met een omgeving die je graag wilt bedienen en die je graag tevreden stelt?

Je vraagt ze om te stoppen met het geven van adviezen en hun bezorgdheid te uiten. Vertel ze dat je ze begrijpt en dat je ook graag wilt dat het weer goed met je gaat, maar dat het nu even niet zo is.

Vertel ze dat je naar hun toekomt wanneer je er over wilt praten, adviezen en tips wilt over de situatie. Vertel ook wat de bezorgdheid en adviezen met jou doen. Want vanuit mijn ervaring kunnen deze veel verwarring opleveren, twijfel over je zelf en nog meer emoties die los komen omdat je het gevoel hebt dat je faalt.

Je omgeving vind een burn-out net zo moeilijk te begrijpen en te accepteren dan jij, want jij voldoet op dit moment even niet aan het plaatje wat ze altijd van je hebben gekend en dat is lastig. Ook je omgeving heeft tijd nodig om je burn-out te accepteren.

En uiteraard heb je ook mensen in je omgeving, die meteen voor je klaar staan en alles van je willen overnemen wat er over te nemen valt en waar je echt steun aan hebt.

Voor de groep van mensen die het lastig vinden om je burn-out te accepteren is er een remedie, hoe meer jij zelf gat accepteren dat niet goed, ook goed genoeg is. Hoe sterker jij ook op de buitenwereld kan reageren en verwachtingen en/of grenzen kan aangeven.

Hoe vaak ik de vraag heb gekregen of het bijna alweer tijd was om te gaan werken, of mensen die vonden dat ik wel weer aan het werk kon, kan ik niet eens meer tellen.  In het begin bracht dit bij mij ook alleen maar verwarring. Stel ik mij aan? Gaat het dan toch beter met me dan ik zelf denk? Onderschat ik mezelf? Misschien is werken toch wel een goede optie? Raak ik er niet te lang uit zo? Er komt wel een groot gat in mijn CV zo… Allemaal gedachten en vragen van verwarring, terwijl ik mijn lichaam en mijn hoofd duidelijk stress signalen aangaven wanneer ik het idee had dat ik weer aan het werk moest.

Dit is een hele normale reactie bij mensen met burn-out klachten. Er is zoveel onstabiliteit, je komt in een soort van crisis met jezelf. Je herkent je zelf niet en daar komt veel twijfel en onzekerheid bij kijken. Alles wat voor jou eerst als een vanzelfsprekendheid was, is in eens een grote waas geworden en lijkt een ver van je bed show.

Mijn standaard antwoord op de vraag of ik al bijna weer aan het werk ging, was stee vast, ‘nee, dat ben ik niet’ en daar was de kous dan ook snel mee afgedaan. Geen uitleg, motivatie of verantwoording nodig. Ik vertelde pas over mijn loopbaanplannen toen ik zeker was van mijn nieuwe loopbaanrichting en dat ik zelf ook een idee had over hoe dat er uit ging zien.

En nee, ik ben niet zielig, ik weet het gewoon even niet. Dat was op een gegeven moment ook een duidelijk statement wat ik kon maken naar de buitenwereld. Het even niet weten in deze wereld is bijna onmogelijk met alle mogelijkheden die er zijn, maar alle mogelijkheden bieden ook dat er te veel kan zijn om uit te kiezen. Mensen die een burn-out hebben kunnen even niet zoveel keuze aan.

De andere groep mensen in je omgeving is ook belangrijk om op te passen. De mensen die graag voor je klaar staan en waar jij je vertrouwd bij voelt. Zo heeft mijn man bijvoorbeeld veel voor mij klaar gestaan en overgenomen. Het feit dat hij een tandje extra heeft gelopen om de boel thuis wel draaiende te houden met een kleine baby, heeft  van hem ook zijn tol geëist. Toen ik er weer bovenop was, was het zijn tijd om zijn oververmoeidheid van de afgelopen tijd te erkennen.

Zo kun je zien dat jouw burn-out invloed heeft op de omgeving, maar ook je omgeving weer invloed heeft op jouw.

Ik hoop dat ik je met dit blog en een aantal tips hebben kunnen inspireren en een beetje hou vast heb kunnen geven aan je situatie en hoe je kan reageren op je omgeving.

Laat je in ieder geval helpen door je omgeving, alle kleine dingetjes die voor je gedaan kunnen worden zijn weer een paar activiteiten die jij zelf niet hoeft te doen. Het is helemaal prima om het even niet te weten en dat is zoals het is, al voelt dat voor jou op dit moment waarschijnlijk anders.

Liefs,

Femke