Uitgroeien tot een vlinder

Ik ben dol op metaforen en ik bedenk ook steeds weer nieuwe voor de ervaring van een burn-out.

Het is volop lente en de vlinders vliegen al overal. Ze vallen met op. In 2012 liet ik een tatoeage op mijn linker onderbeen zetten, een vlinder. De continue reminder voor mij om mijzelf te mogen zijn. Hoe dat er dan ook uit mocht zien.

In 2012 had ik mijn eerst burn-out klachten al gehad (weer opgeladen en doorgegaan), mijn relatie van 7 jaar was inmiddels gestrand en mijn moeder had de diagnose nierkanker gekregen en ik wist dat ze binnenkort zou sterven.

Ontpoppen in een sierlijke vlinder

Dat was de afspraak die ik met mezelf had gemaakt toen, want na deze shit werd het tijd om dat te gaan doen. Niet wetende uiteraard wat me nog te wachten stond.

Een burn-out geeft je de mogelijkheid om te ontpoppen tot een vlinder. Ik zie een burn-out als een periode waarin je mag cocoonen. Je afsluiten van de wereld om je heen. Geen oordelen en meningen van anderen tolereren. In stilte zoeken en vinden naar dat wat jij nodig bent om te herstellen en om je eigen koers te gaan bepalen voor de rest van je leven. Als je die koers enigszins hebt bepaald en je zelfvertrouwen hebt gekweekt om dat na te steven,  dan ontvouwt zich een vlinder.

Alleen jij kunt bepalen wanneer je de cocon verlaat en je de vlinder tevoorschijn tovert. Jij bepaald wanneer er genoeg kennis en energie is om een nieuwe versie van jezelf in het leven neer te zetten. Want er zit een versie in jouw, ze wacht op jouw, tot jij zover bent om de zon op haar te laten schijnen.

Nu denk je, mooi verhaal Femke

De realiteit is wel wat anders. Ik heb een bedrijfsarts, werkgever, verzekeringsarts die mij dolgraag uit die cocon weg trekt en me als een vlinder met één vleugel door het leven ziet gaan. Want mijn ziek zijn kost geld. En dan nog niet te spreken over mijn familie en vrienden die nu inmiddels wel eens vinden dat het tijd wordt om mijn leven op te pakken.

Klopt, die realiteit ken ik als geen ander en toch ben jij degene die de touwtjes in handen kan nemen. Iedere stap die je zet, iedere keer dat je een besluit neemt wat voor jou het beste is (wat dat ook mag zijn) zet je weer een anker voor jezelf in de grond en ga je voor jezelf staan en zorg je voor jezelf.

Dat is naar mijn mening waar een burn-out voor dient. Zorgen voor jezelf, gaan staan voor wie je bent. Mensen met een burn-out zijn zo vaak over grenzen heen gegaan omdat ze denken dat het zo moet of zo hoort of dat ze geen keuze hebben. Ze zijn vergeten dat ze voor zichzelf mogen zorgen en hoe ze te moeten doen. En vertrouw me, je bent niet de enige…